Geschiedenis World Pheasant Association - WPA
De WPA is in 1975 opgericht door drie enthousiaste fazantenliefhebbers in Engeland. Zij hebben samen het initiatief genomen om de belangstelling van de hoendervogels ex-situ (in beschermd milieu) en in-situ (in de vrije natuur) aan elkaar te koppelen. In deze koppeling speelt de WPA een belangrijke rol en dit uitgangspunt is inmiddels door veel organisaties overgenomen. Een grotere interesse in de hoendervogels heeft tot gevolg dat er meer belangstelling is gekomen in het voortbestaan van de wilde hoenders, de stamvader van alle kippen in de wereld.
Na het initiatief van de oprichters van de WPA, Keith Howman, Prof. Tim Lovel en Major Ian Grahame, is er een wereldwijd netwerk ontstaan van hoenderdeskundigen die allen verenigd zijn in de World Pheasant Association. In 1978 ontstond WPA-Duitsland en in 1979 WPA-Benelux. Later werden ook chapters opgericht in Frankrijk, Oostenrijk en recent nog in Portugal evenals in een groot aantal Aziatische landen als India, Pakistan, China, Vietnam en Maleisië. Thans heeft de WPA wereldwijd ruim 5.000 leden en onderhoudt veel contacten met andere verwante organisaties.
Al in het begin van de 90-tiger jaren heeft de association zich snel ontwikkeld, met hedendaags ruim 5.000 leden, en een plaats verworven tussen de volwaardige natuurbeschermingsorganisaties. Met tal van projecten en symposia maakt de WPA indruk in de conservation-wereld. De IUCN vertrouwde dan ook de conservatie van alle hoenderachtigen wereldwijd toe aan de WPA.
De WPA richtte de European Conservation Breeding Group (ECBG) op en is samen met BirdLife International en IUCN's Species Survival Committee een van de moederorganisaties van de Galliformes Specialist Group.